این دل نوشته ی خودمه تقدیم به همه ی عاشقا

در سکوت شب در تاریکی و غم و ظلمتی که سردی شب به همراه دارد می نویسم

اما برای چی؟   برای کی؟   تصمیم خودم را گرفته ام برای واژه ای می نویسم

برای واژه ای که سرشار از صفات شب... تلخی ها و شیرینی های روز است

برای واژهای که انسان ها با ان به نحوی ارتباط دارند.

بعضی ها به ان می رسند و بعضی نه   بعضی ها می خواهنش و بعضی نه

واژه ای که سبب شد تا من بنویسم در متن جایی گرفته که شاید نتوان نشانش داد   اما....

اما می نویسم تا پیدایش کنم نمی دانم چطور اما پیدایش می کنم.    از خصوصیاتش می گویم.

واژه ی من  واژه ی همه:

شیرین  تلخ زشت زیبا  من  تو حس  وجود اشک دل  تپش درد  غم گرما  تب سکوت .واژه ی گنگی شد بازش می کنم

شکوفه درخت سبزی تازگی گل نسیم باران  باران نم نم بوی تازگی و... اینها نشانه هایی از واژه ی بهار هستند علائمی که وجود بهار را نشان می دهند.

کلماتی که من برای واژه ی گمشده ام به کار  بردم علائمی از وجود واژه است واژه ای که می تواند معانی زیادی داشته باشد

نمی دانم چرا!!!؟ اما ان واژه در من شکل گرفت. زیرا علائمش را در وجود خود احساس کردم

اما کی؟  چرا؟  نسبت به چه کسی ؟    نام واژه ام چیست؟

کم کم دارم به تک واژه ی زیبای خود نزدیک می شوم تک واژه ای که زیبا به نظر میرسد.

نمی دانم چرا از گفتنش عاجز مانده ام !!!!

تو می دانی چرا ؟ تو می دانی     اری تو میدانی پس کمکم کن کمکم کن به کمکت نیاز دارم. باید کمکم کنی

بگو    بگو این احساس چیست که از چشمانم جاری و در درون قلبم رشد کرد

چرا بعد از ان شب...  بیش از این نمی توان نوشت....